Dag 4 SixFlags Great Adventure

Door Alain Ondanks dat we gisteren vroeg naar bed zijn gegaan, staan Angela en ik toch al vroeg op. Iets voor 09.00 uur lopen we de deur van het hostel uit en gaan op de route naar de metro nog even bij de supermarkt langs. Aan de kassa begint een vaag figuur een gesprek met me te houden. Nou goed laten we het op monoloog houden. Zijn openingszin was: "you look smart, thanks voor being here". Minuten lult hij over waar ik vandaan kom en ik probeer zo weinig mogelijk antwoord te geven en vraag me af wat hij van me moet. Aan de kassa wordt het duidelijk: of ik hem even 4 dollar geven voor zijn blikjes. Ik vertel dat ik dat niet heb terwijl ik met 20 dollar afreken en het wisselgeld tussen andere briefjes van 20 dollar steek. Wat nou gemeen? Moet je maar niet doen alsof je interesse in iemand hebt, bovendien zag hij er nou niet bepaald arm uit. We gaan zoals de online planner van NJ Transit had aangegeven naar Penn Station eigenlijk zijn we daar best snel. Na veel zoeken komen we bij de loketten voor de bussen. Daar wordt ons doodleuk verteld dat er vanaf hier helemaal geen bussen gaan, nee we moeten bij de Port Authority bus terminal op 42nd street zijn. Als we daar eindelijk zijn kunnen we nog een half uur wachten, maar dan zitten we toch in de goede bus. De bus brengt ons in iets minder dan twee uur naar Jackson, New Jersey waar SixFlags Great Adventure ligt. We moeten wel nog een keer overstappen en het is hier dat we meteen al kaartjes kopen, dat scheelt tijd aan de ingang. Normaal krijg je op vertoon van een coke blikje het tweede kaartje gratis, maar de verkoper doet ons dit aanbod ook zonder het blikje. Prima dus! Even voor 1 uur 's middags zijn we in het park en we besluiten als eerste de flying coaster "Superman: the ultimate flight" te gaan doen. Na al een paar keer in Engeland Air te hebben gedaan wil ik wel eens kijken wat B&M nog meer te bieden heeft op dit gebied. De baan is, zoals dat van SF te verwachten valt, gewoon op een oud stuk parkeerplaats neergesmeten en alles doet lekker goedkoop aan. We lopen meteen door naar het station en stappen in. Even later wordt me duidelijk dat het meest spannende stuk de lifthill is; daar hang je namelijk op je buik onder de track zonder dat er dekplaten zijn, hetgeen wel het geval is bij Air. Een snelle duik naar beneden volgt en het is hier waar de G-Krachten al niet meer als prettig te ervaren zijn; niet te zwaar, maar gewoon niet fijn. Dan duikt de trein de pretzelloop in en dit gaat nog lekker totdat je beneden aan in de loop alle G-krachten op je rug te verwerken krijgt. Zeer onprettig en dit heeft totaal niks met thrill te maken. Er volgt nog wat bochtenwerk dat totaal de plank misslaat als het aankomt op vlieggevoel en voor de remmen zit er nog een inline twist die voor mijn gevoel een beetje als mosterd na de maaltijd komt. Deze baan zal het moeten doen met een magere 6.5. Bovendien niet heel erg soepel. Om Angela toch ook wat te geven gaan we Spongebob 4D doen. Ik ken deze attractie al uit Paramount's King's Island en het gaat werkelijk nergens over. VOLGENDE! Aangezien we nog niet echt hebben gegeten lopen we het dichtstbijzijnde fastfood restaurant in laten daar gesmolten kaas over onze toch al te dure frieten gooien. Want behalve dat alles hartstikke duur is, wordt aan de ingang van het park ook nog eens iedereen gecontroleerd op eten en drinken in de rugzakken om vervolgens vier dollar neer te dellen voor een cola. Om toch nog even de spanning van Kingda Ka te bewaren ga ik eerst El Toro doen, de prefab Intamin houten achtbaan en ik sta eigenlijk zeer snel in het station. Omdat ik natuurlijk deze ride backseat wil doen, moet ik nog een ronde langer wachten, terwijl ik eigenlijk gewoon direct had kunnen instappen als ik 1 plek naar voren was gaan zitten.  In het restaurant was het ons al opgevallen dat Kingda Ka niet meer draaide en op het moment dat ik plek heb genomen in El Toro wordt er omgeroepen dat vanwege slecht weer alles rides gesloten gaan worden. Daar sta ik dan, in een van de grootste achtbaanparken ter wereld, met geen enkele baan open en weer waar we in Nederland niet eens van op zouden kijken. SixFlags ook met hun buitensporig overdreven "safety first" protocollen. De rest van de middag mogen we vullen met het kijken naar dure souvenirs die je niet eens gratis zou willen hebben, kijken naar mini live shows, het eten en drinken van voedsel dat maar net voldoet en het bezoeken van het ene na het andere toilet in de hoop dat bij deze wc niemand over de bril heeft gescheten. Jullie denken natuurlijk hij overdrijft weer eens, maar echt, het was te goor voor woorden. M'n mond viel open van verbazing toen er een SF medewerker van het publieke toilet kwam, de boel achter latend met giga ladingen wc papier over de bril, stront in de pot en een verstopte wc. Het geheel werd nog eens aangezet door een tekst op z'n hemd: "please help us keeping te park clean, my family comes here too!" Die family van hem had hem een trap onder z'n kont moeten geven! Als ik manager was in dit park ging het onweren, maar dan figuurlijk en niet letterlijk, zoals nu.   3 uur lang ziet de situatie er hopeloos uit, maar ik vertel Angela dat ik niet weg ga zonder dat ik de kans heb gehad Kingda Ka te doen, op z'n minst! Tegen 5 uur 's middags gaan de rides weer mondjesmatig open. Ik kan weer snel in de rij gaan staan bij El Toro en deze keer grijp ik gewoon elke plek aan die ik kan krijgen, wie weet hebben ze de rekening voor de energie niet betaald en valt de boel dadelijk alsnog weer stil. Als de trein het station uitrolt kan niemand me meer tegen houden, deze baan ga ik doen! Zoals bij Colossos had ik verwacht dat er een trage ketting zou zijn, maar Intamin heeft de baan hier met een zeer snelle kabellift uitgerust zodat je binnen tien seconden al op de top bent. En dan, wat een baan! Het is zeker weten het furieuze broertje van colossos, met het verschil dat hij naar het einde toe behoorlijk heftig bochtenwerk neemt, je hebt echt het gevoel op de rug van een stier te zitten. De baan wordt alleen maar sneller naar het einde toe. Wat een beest! Voor mij, mijn beste woodie ooit! Een dikke 9+! Dan gaat ook Medusa open. Medusa heeft me al geboeid sinds 2000. Het was in die tijd een van de toppers en nieuwigheden. Aangezien het een B&M betreft ben ik dus vol verwachting en even later ook vol hoofdpijn. Nadat ik 3 jaar geleden Scream in SixFlags Magic Mountain al niet soepel vond, valt dit koud op m'n dak. Ik kan me alleen voorstellen dat het door onkundig onderhoud komt. Maar eigenlijk heb ik het al helemaal gehad met floorless coasters. Knap dat een cobra-roll zo ruw kan zijn. Een magere 6! Daarna kan ik eindelijke bij Nitro terecht, de B&M Hyper. Hier sta ik het langste in de rij en achter af snap ik dat wel. Ik denk dat dit de baan is die het meeste geschikt is voor iedereen. De baan heeft de Thrills van een hyper, maar is tegelijkerijd zeer soepel en aangenaam om te rijden, met veel airtime (tijd dat je gewichtseloos bent), iets waar je als achtbaanfanaat toch naar zoekt. Een 9! Batman and Robin the Chiller (twee banen) zijn gesloten en dat vind ik toch behoorlijk jammer, zeker omdat het hier om twee wereldunieke banen gaat die ik over 10 jaar hier niet meer zie staan vanwege de hoge onderhoudskosten.. Kingda Ka lijkt nog steeds niet open te zijn en ik ga dan maar de laatste baan doen: Batman the Ride, een B&M inverter naar het eerste model inverter van B&M. Klein van opzet, maar zeer intens naar het schijnt. Dat is dat ook meteen wat me niet bevalt aan de baan. Snelheid wordt er nauwelijks gemaakt en de g-krachten zijn veel en langdurig aanwezig wat de rit onaangenaam maakt. Een 7! Dan breekt het moment aan waar ik eigenlijk al niet meer op had durven hopen, Kingda Ka is open. Ik spoed me naar de ander kant van het park en Angela gaat lekker aan de kant zitten, ze is namelijk niet gek, zegt ze. Van het begin van de wachtrij is het volgens het bordje een uur wachten, maar even later blijkt dat niet meer dan 20 minuten te zijn. Halverwege staat namelijk iemand die de toestroom naar het station behoorlijk doseert. Ook nu grijp ik de eerst zitplaats aan die ik krijgen kan. Voor de niet-kenners, waarom wil ik per se Kingda Ka gedaan hebben? Het is de hoogste en sneltste achtbaan ter wereld. Er wordt uitgebreid gecontroleerd en eindelijk is het moment daar dat we naar de lanceersectie gereden worden. De catcher pakt de trein en de remvinnen zakken omlaag. De trein gaat een klein beetje naar achter en dan....daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaamn! Dit gaat hard! Een gigantische G-Kracht kom op me staan en net op het moment dat ik denk dat hij op z'n topsnelheid is versnelt hij nog eens een keer tot de beoogde 208 km/h! Briljant! Ik ken dit gevoel alleen maar uit het optrekken van een auto tijdens de rit. We vliegen de top op en zitten zo op de 140 meter hoogte. Heel langzaam gaan we de top over en duiken vervolgens loodrecht in een inline twist. Een laatste grote heuvel en dan gaat de trein vol de remmen in. Zojuist heb ik de beste achtbaan ter wereld gedaan. De snelheid is zo hoog dat vliegjes geen tijd hebben je te ontwijken en je voelt ze tijdens de rit overal tegen je aan vliegen. De ogen openhouden gaat maar net. Iedereen die uit de attractie komt maakt wilde bewegingen met handen en benen aangevuld met wow en waa... M'n hele lichaam tintelt. Niet te beschrijven deze ervaring die slechts, 16 seconden duurt. Ik weet Angela over te halen om nog te wachten, zodat ik nog een keer kan gaan. Halverwege de wachtrij gaat Kingda Ka ineens de rollback in. Dit is wanneer hij de beoogde snelheid niet haalt en dus niet over de top komt, vervolgens komt hij dus met een gigantische achterwaartse snelheid terug omlaag. Dit is niet zo erg want direct na het lanceren springen er magnetische remmen omhoog die een trein bij een rollback weer moeten afremmen. De trein knalt de remmen in en vervolgens duurt het twintig minuten voor dat de trein weer terug in het station is. Het gaat met een slakkengang, want op een hogere snelheid doen de remmen hun werk en valt de trein stil. Dat is nog niet alles want vervolgens moeten de tanks van hydraulisch lanceersysteem weer gevuld worden, een proces dat ongeveer een half uur duurt waarna weer testritten moeten plaatsvinden. Ik realiseer me dat ik dan minimaal nog een uur sta te wachten. Dan gaat het veel te laat worden. We moeten namelijk nog twee uur terug rijden. Als ik het park uit loop ben ik blij dat ik toch 1 keer Kingda Ka heb gedaan, maar is mijn hekel aan SixFlags parken nog groter geworden. Het blijft ons niet mee zitten; de rit terug naar New York hebben we een chauffeuse die de bus runt alsof het haar eigen ministaat met strakke dictatuur is. "Silence the cellphone", "speak to me!","sit down!". Gelukkig hebben we een aantal goedlachse negers om ons heen zitten en samen zorgen we ervoor dat we twee uur lang lol hebben aan de idioterie van eucalypta achter het stuur. Ze beëindigt de rit met een standaard bedanktoespraak alsof we net een vlucht naar de maan en terug hebben gemaakt en met een niet slechter te bedenken slogan: "WAY TO GO....".